Maneki-neko
Japoński kot przynoszący szczęście
We współczesnej Japonii szczególnie popularne są figurki tzw. kota zapraszającego, zwanego Maneki-neko.
Jest to kot przynoszący szczęście dlatego jego figurki stawia się wszędzie, zwłaszcza przed sklepami lub firmami, gdyż przynosi on powodzenie w biznesie.
Maneki-neko przedstawiany jest jako kot biały, czarny lub kolorowy. Jego charakterystyczną cechą jest jedna łapa uniesiona w górę w tradycyjnym japońskim geście zapraszającym.
Legendy japońskie
związane z kotem
Zwierzęciem bardzo przez ludzi oczernianym jest kot. Szczególną złośliwość i złą moc przypisuje się kotom bardzo sędziwym oraz tym z długimi ogonami (większość japońskich kotów ma ogony krótkie, które niekiedy wyglądają jak pomponiki). Ważny też jest kolor kota najniebezpieczniejszy są podobno koty rude. Zaraz po nich idą trójkolorowe, chociaż w niektórych rejonach kraju mike-neko (czyli trójkolorowe) traktowane są z dużym szacunkiem i uważane za przyjaciół. Mike, zwłaszcza w osadach rybackich, uważa się za zwierzęta przynoszące szczęście.
Białe lub całkiem czarne mniej są biegłe w sztukach magicznych, chociaż czarne posiadają zdolność przepowiadania pogody i dlatego żeglarze lubili mieć je na statkach. Poza tym gdzieniegdzie na wsiach panuje przekonanie, że czarne koty są lekarstwem na kurcze żołądka i talizmanem przeciwko melancholii. Koty łaciate, w dwu kolorach, mniej się naraziły na oszczerstwa. Stały się nawet symbolem kupieckiej gościnności.
Porcelanowe, ceramiczne lub drewniane łaciate koty można równie często spotkać w sklepach i restauracjach, jak brzuchate tanuki. Nazywają się ma
neki-neko (koty - zapraszające) i obdarzone są mocą przyciągania klientów. Legenda, która tłumaczy genezę maneki-neko wiąże się z Yosbiwarą starą dzielnicą kurtyzan w Edo (Tokio).
Żyła w Yosbiwarze urodziwa kurtyzana imieniem Usugumo. Pewnego dnia jej ulubiony kot okazywał niezwykłą nerwowość i podniecenie. Nie chciał się też z nią rozstać ani n
a chwilę i ciągnął ją za kimono. Rozzłościło to wreszcie jednego z gości. Najpierw próbował kota wypędzić. a kiedy mu się to nie udało, porwał miecz i obciął mu głowę. Odrąbana głowa poleciała pod .sufit i zagryzła zaczajonego tam węża w ten sposób wyjaśnił się powód podniecania kota. Usugumo wyprawiła zwierzęciu wspaniały pogrzeb i ufundowała grobowiec.
Ale nie zmniejszyło to jej rozpaczy po stracie ulubieńca. Widząc, że jest niepocieszona, jeden z adoratorów kazał wykonać podobiznę zabitego kota z lewą łapą podniesioną do ucha. Usugumo bawiła się często nową zabawką i figurka sprawiła, że wielu gości przychodziło odwiedzać właścicielkę. W ten sposób podobizna kota z podniesioną lewą łapa. została spopularyzowana jako symbol przyciągania gości. Innym wyjaśnieniem funkcji figurek maneki-neko jest przekonanie. że koty wyczuwają wizyty .i drapię się wówczas w ucho. (Mitologia Japonii, Jolanta Tubielewicz, 1980)
